زمینهای خاکی وحسرت آن روزها
روزگاری نه چندان دورزمینهای خاکی محلی بودکه هرروز دهها نفرمی آمدندودرآنجاتمرین میکردندوازدل همین تمرینهابودکه استعدادهای جدیدکشف میشدندوحداقل اینکه دوره هایی بودکه سه تیم درلیگ برتراستان داشتیم اما احداث چمن پرده ازهمه چیز برداشت وضعفهانمایان شدزیرا نه برنامه ریزی بودتاتدبیری اندیشیده شودکه زمینهای خاکی به فراموشی سپرده نشوندچون شرایط چمن اجازه استفاده مداوم را نمیدادوباهمین تدبیرهای کوته بینانه شهری که افتخارش فوتبال بود الان در رکود کامل مبیاشد حالا هم نبودامکانات سنگی شده وبرسرفوتبالیستهاکوبیده میشودوآنهایی هم که می آینداشتیاق گذشته راندارندوهیچکس هم به فکرجبران نیست وفقط دربعضی مناسبتهامثل ماه رمضان آنرافقط ازباب رفع تکلیف به سرمیرسانندوبس.
به امیدروزیکه عملکردهامعیارومیزان سنجش شایسته هاوکاردانهاباشدنه صندلیهای شیک .
به امیدروزیکه دوباره آستینها بالازده شوندوعصرهاسروصدای بازی جوانان درگوشه وکناربپیچدبدون اینکه کمبودهامانع ازلحظه ای شادی آنهاشودخیلی جاها امکانات هست اما صمیمیت نیست میشوددوباره سربلندکرد
مگروقتی آذرآب ستاره های تهرانی رابامربیگری پروین شکست دادمگرامکانات این دو برابربود؟
وقتی دربین ۵۴تیم فوتسال بیله سوارسوم کشوری شدامکانات داشتیم؟
وقتی جام جم وآذرآب بارهادراستان مقام آوردندامکانات داشتیم ؟
مگرفاطمی -نمازی -مرحوم خاوندی- دینی وبابک وسیله بر-بابک داوری وفرزادمعبودی بچه های همین مناطق محروم نیستند؟
پس بهتراست فرافکنی نکنیم وباهزینه ای کم که آنهم چندعددتوپ میباشدجان دوباره ای به زمینهای خاکی بدهیم
انشاالله شهرام یوسفی۲۴/۲/۹۰